Bijna weer aan de kaas

Een nieuwe week, een nieuwe kans. Vanochtend om 8:15 uur mocht ik mij weer melden op de afdeling om eerst bloed af te nemen en daarna naar de arts door om te bekijken of de kuur deze week kon doorgaan.

Het was goed nieuws! Mijn bloedwaardes zijn veel beter dan een week terug. Mijn HB-waarde (rode bloedlichaampjes/zuurstof) is van 4,8 vorige week naar 6,2 gegaan deze week (helemaal goed is tussen 8,5 en 11, maar 5 is de ondergrens voor het geven van een kuur). Ongeveer 0,5 punt van de verbetering komt door de bloedtransfusie de rest heeft mijn lichaam zelf voor elkaar gekregen waarschijnlijk met behulp van goed eten, rust maar ook een beetje beweging. Mijn ontstekingswaarden (CRP) zijn weer gedaald, dus er zijn geen ontstekingen meer. De CRP is nu 7 (moet lager dan 10 zijn).
De witte bloedlichaampjes (leukocyten) zijn wat aan de lage kant (3,8 en moet tussen 4,5 en 11 zijn), maar dat is misschien meer goed nieuws dan slecht nieuws. Het betekent wel dat mijn weerstand minder is en dat ik dus wat kwetsbaarder ben voor verkoudheid en virussen, maar toen ik ontstekingen had en ook door de Hodgkin zelf, was deze waarde altijd vele malen hoger. Dus wat dat betreft is het zeer goed nieuws, denk ik zo. Overigens vertelde de arts nog dat het sowieso ‘een wonder’ is dat ik met zulke redelijk goede waarden de 6de zware BEACOPP-kuur inga, dus dat is goed om te horen. Ik zal de ideale waarden van bloeduitslagen even hiernaast in de zijbalk zetten (4de kopje).

Vorige week viel even tegen, toen we te horen kregen dat de kuur niet doorging, maar het is verder wel een goede week geweest! Op dinsdag en woensdag voelde ik me goed genoeg (rustig aan) om te werken en in het weekend zijn we nog lekker weg gegaan naar een hotel op de Veluwe. We hebben daar lekker gefietst en Suus heeft haar nieuwe fiets lekker uit kunnen proberen terwijl we over mooie fietspaden door de bossen en over de Veluwe hebben gefietst. Ook hebben we heerlijk gegeten en heb ik stiekem ‘gezondigd’ door een spek-kaas pannenkoek te eten. We hebben samen een heerlijk weekend gehad en zo was het slechte nieuws van het uitstellen van de kuur uiteindelijk toch goed nieuws. Ik voel me veel beter in deze extra rustweek, ook het gevoel in mijn vingertoppen komt langzaam aan beter werd. Hopelijk herstelt het helemaal als deze kuur is afgelopen en er veel rustweken volgen. Ook mijn gehoor lijkt de laatste tijd aangetast te zijn door de chemo (neuropathie in de zenuwuiteinden). Zou fijn zijn als dat niet blijvend is, maar goed, als dat alles is…. 🙂

Nu is de laatste ronde van deze kuur die in januari startte dus echt begonnen en is het einde al in zicht. Het is erg fijn om het einde in zicht te hebben, al zullen er vast nog wel twee pittige weken volgen met een pijnlijke mond. Hopelijk valt de pijn in de mond dit keer iets meer mee door de extra rustweek en virusremmers die ik inmiddels heb gekregen. Een rijke troost is dat ik over een week of drie weer kaas mag/kan eten! Oh, wat kijk ik daar naar uit! Wat spannend is met deze laatste kuur, is dat nu echt de laatste kankercellen tot op de allerlaatste aan toe helemaal vernietigd moeten worden (als ze er nog zitten, want dat weet je gewoon niet). De chemo heeft in ieder geval nog flink zijn best moeten doen voor een goed resultaat aangezien de tussentijdse uitslag uitwees dat er achter het borstbeen en bij de milt nog wel grote plekken zaten. Het uiteindelijke resultaat weten we pas over 7 weken op maandag 19 juni. Willen jullie alsjeblieft bidden en duimen dat deze laatste kuur ook echt zijn werk doet zodat er geen bestralingen of andere kuren meer aan te pas hoeven komen. Wij hopen op dat wonder, dat we in juni horen dat alle kanker helemaal foetsie is!