Twee weken na de laatste chemo

Het is hoog tijd om weer eens update te schrijven hoe het met me gaat. Meestal gaat het goed als het stil is op de blog en dat is ook nu het geval.

Aan het einde van de vorige blog schreven we dat het vooral spannend zou zijn hoe het met mijn mond zou gaan. Gelukkig is het beter gegaan dan tijdens kuur 4 en 5. De virusremmers die ik heb gekregen zorgden ervoor dat de aften zich niet echt konden ontwikkelen en geen pijn deden. Ook heb ik nog een nieuw middel gehad om de droogheid in mijn mond te bestrijden. Van een droge mond had ik vooral ’s nachts last en dat zorgde er weer voor dat de tong in de ochtend extra ‘perkament-achtig’ aanvoelde. Dat gevoel werd ook minder. Wel heb ik nog pijn in mijn tong gehad en was het op en rond de tong erg gevoelig, dus ik heb wel voorzichtig moeten zijn en diverse pijnstilling gebruikt, maar toch was het een heel stuk beter dan de keren er voor. Van een morfineachtig middel dat ik heb tegen de pijn, waarvan ik er tijdens de vorige kuur op Eerste Paasdag een doosje moest bijhalen omdat het heel snel op ging, heb ik nu maar één pilletje hoeven gebruiken.

Inmiddels knap ik ook op andere vlakken goed op van chemo’s. Ik heb minder slaap nodig (ik ga weer iets later naar bed ’s avonds en ben ’s ochtends weer bijtijds wakker, zoals ‘vroeger’). Vorige week ging de prednison eraf. Daar had ik wel last van: weer een avond koortsverschijnselen en lichte verhoging, ook voelde mijn lichaam alsof ik overal blauwe plekken had. Niets nieuws, want we hadden het al in de agenda gezet dat het waarschijnlijk zou kunnen gebeuren (we kunnen de klok er op gelijk zetten dat dit op een bepaalde dag gebeurt als de prednison er af gaat). De dagen erna had ik ook meer slaap nodig en een paar dagen op rij het gevoel alsof ik de dag ervoor hardgelopen had en de hele dag op mijn benen gestaan had. Dat is gelukkig inmiddels ook weer over. Blijkbaar maakt mijn lichaam zelf weer cortisol aan (het hormoon dat prednison ‘vervangt’).

Sinds vorige week maandag ben ik ook weer zeer regelmatig op kantoor te vinden. Nog niet altijd even productief, maar gelukkig kan ik zelf bepalen wanneer kom en ga. Het is lekker om weer werk op te kunnen pakken en niet steeds thuis te hoeven zitten. Wel moet ik nog elke week naar het ziekenhuis om de picc-lijn te laten verschonen.  Deze blijft zitten tot en met de uitslag als alles goed gaat. Dan kunnen de onderzoeken makkelijk(er) gedaan worden. Het scheelt weer infusen prikken.

Verder gaat alles dus goed. We hebben afgelopen week allebei onze 32ste verjaardag gevierd (voor een klein clubje familie omdat een groter ‘feest’ nog wel iets te veel gevraagd is qua organisatie op het moment) en hopen aankomend Pinksterweekend eventjes naar Opwekking (de pinksterconferentie) te gaan. We gaan daar niet kamperen, dat vonden we nog te veel een risico, ook qua hygiëne. En verder genieten we (net als jullie) van het vrolijke weer, alhoewel ik niet echt veel in de zon mag, en weer van… KAAS! Het is heerlijk om sinds afgelopen vrijdag weer kaas te mogen eten. De smaak valt echt niet tegen na 5 maanden geen kaas te hebben gegeten.

De komende tijd verwachten we geen blogs te schrijven tot de uitslag, tenzij er nog noemenswaardige dingen gebeuren. In principe geldt de komende weken ‘geen nieuws is goed nieuws’.